بانوی دمشق

سلام ای مولای من، سلام ای معشوق عالمیان، سلام ای انتظار منتظران.

آقاجان ذره ای از درد دلم را به زبان می آورم تا بدانی چقدر دلگیر و خسته ام.

آقاجان می نویسم به امید روزی که جهان بوری دیگر به خود بگیرد.

تو می دانی که خیلی سخت است که باشیم و از نیامدنت گلایه نکنیم. سخت است که تو را برای چهار فصل امید نخوانیم و در خود بپوسیم.

مولای من، فصل ها ار پی هم می گذرند- عمرها می گذرند- روزها می گذرند و ما هم چنان چشم به راهیم.

پاییز را می بینید آقا؟ گویی او هم منتظر است. درختان برای دوری از تو اشک می ریزند، برگ ریزان برای توست.درختان هر ساله به امید آمدنت زمین را فرش می کنند.الهم عجل لولیک الفرج

چه با وفایند این درختان، برآن ها غبطه می خورم که هر ساله برای آمدنت تکانی به خود می دهند و خود را سبک می کنند اما به خود که می نگرم هم چون مرده ای هستم که برای آمدن شما هیچ تکانی به خود نداده ام.

آقا جان در این هوای پاییزی که نفس های شما نیست. نفس کشیدن برایم مشکل شده است. اما نه!!! بهتر آن است که بگویم در هوایی که نفس های شما نیست، نفس کشیدن گناه است.

گفته بودم چو بیایی، غم دل با تو بگویم، چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی آقاجان.

چه بگویم که روسیاهم- چه بگویم که خجالت زده ام – چه بگویم که شرم دارم از گفتن: الهم عجل لولیک الفرج وقتی که در گناه غوطه ورم- وقتی که برای آمدن شما هیچ کاری نکرده ام.

ای کاش آنقدر که کوچه را آب و جارو می زنیم، برای آمدنتان، دل هایمان را آب و جارو کنیم.

بیا آقاجان، چون اگر تو بیایی روز است و دیگر شب نیست، بهار است و دیگر زمستان نیست، شادی است و دیگر غم نیست، عدالت است و دیگر ظلم نیست، محبت است و دیگر دشمنی نیست.

می بیند آقا جان که با آمدن شما جهان چقدر زیبا می شود.

پس آقا جان بیاید و جهان را گلستان کنید. بیاید و حالمان را دگرگون کنید. بیاید و با قدم های مبارکتان منت بر سر ما نهید. بیاید تا عطر وجودتان، وجودمان را لبریز کند.  بیایید تا نگاهتان چشمان را بینا کند. بیایید تا غم کوله بار خود را ببندد و کوچ کند. به امید آمدنتان صبح را به شب و شب را به صبح می رسانم. اما آرزو می کنم وقتی آمدی چشمانم شرمسار نگاهت نشود.

مهدی جان!

هر زمان که می گوییم:

العجل یا مولای صاحب الزمان!

زمزمه هایت را می شنوم که می گویی:

صبر کن چشم دلت نیل شود می آیم

شعر من حضرت هابیل شود می آیم

قول دادم که بیایم به خدا حرفی نیست

دل به آیینه که تبدیل شود می آیم

قرارِ شاه و گدا ،هست یادتان؟ ..
آری ،همان شبی که زدم دل به نامتان
مشهد،حرم، ورودی باب الجوادتان
آقادلم عجیب گرفته برایتان…..